Wieloletnią tradycją jest to, że 1 – go czerwca wszystkie nasze dzieci; te małe, większe, te starsze i najstarsze, mają swoje święto. Na ten dzień zwykle rodzice prześcigają się w przygotowaniu dla nich jakiegoś sympatycznego i miłego prezentu. Bo wszem wiadomo – wszystkie dzieci nasze są.
Ale też i wiadomo, że nie we wszystkich krajach świata, owo święto przypada na 1 czerwca. Odmienny jest także sposób obchodzenia tego dnia, na co wpływ ma bez wątpienia różnorodna tradycja, obyczajowość i historia wynikająca z danego kręgu kulturowego.
Podobno korzenie Dnia Dziecka sięgają roku 1954, kiedy to Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) postanowiło o konieczności stworzenia takiego święta, by upowszechnić cele i ideały dotyczące praw dziecka, jakie zawierała Karta Narodów Zjednoczonych. Inne źródła z kolei datują Dzień Dziecka na rok 1952, a inicjatywę ustanawiającą to święto przypisuje się działającej na rzecz zapewnienia dzieciom bezpieczeństwa na świecie organizacji „The International Union for Protection of Childhood”.
W chińskim kalendarzu Dzień Dziecka ponoć występuje już od roku 1926, a w sąsiedniej Japonii, uroczystość ta ma swoje tradycję dopiero od 1948 roku.
Zatem z wielu zaczytanych i zasłyszanych informacji trudno podać tę jedną, precyzyjną datę, która mogłaby jednoznacznie określić, od kiedy właściwie obchodzimy to dziecięce święto. Jedno jest jednak pewne – ustanowienie Międzynarodowego Dnia Dziecka było rzeczą konieczną, a jego obchody co roku kojarzone są z czasem szczęścia i zabawy. I nie tylko wśród najmłodszych.
A w Polsce? Trwa ono, podobnie jak w innych krajach byłego bloku socjalistycznego święto to obchodzone jest od roku 1950, właśnie 1 czerwca. Co ciekawe. Przed II wojną światową, z inicjatywy Polskiego Komitetu Opieki nad Dzieckiem, 22 września od roku 1929 roku obchodzono Święto Dziecka.
A jak to bywało i bywa w innych krajach świata? Dla przykładu; we Francji i Włoszech Międzynarodowy Dzień Dziecka przypada na 6 stycznia, czyli w Święto Trzech Króli. Wynika to z faktu, iż Dzień Dziecka łączony jest tam z Dniem Rodziny. A zarazem wyjątkowo i specyficzne są obchody tego święta w tych dwóch krajach, gdyż właśnie ten dzień uznaje się za dzień, kiedy to dzieci nie tylko otrzymują od rodziców podarunki, lecz także ciasto z „wróżbą” i koronę króla lub królowej.
Obchody Dnia Dziecka na świecie mogą być bezpośrednio związane z świętem narodowym danego kraju, czego najlepszym przykładem jest Turcja, gdzie przypadający na 23 kwietnia Dzień Dziecka jest jednocześnie Świętem Niepodległości.
Nie ulega wątpliwości, że Dzień Dziecka, który teraz właśnie obchodzimy w Polsce, jest niezwykle ważnym, pożytecznym jak i istotnie potrzebnym świętem. To dzieci bowiem, jako istoty kruche, ciepłe, potrzebujące nienagannej opieki dorosłych oraz państwa, niestety najłatwiej jest skrzywdzić. A zgodnie z tym co mówił Papież – Polak, Jan Paweł II: „Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo projektem, który nieustannie się urzeczywistnia. A zarazem jest przyszłością, która pozostaje zawsze, ale to zawsze otwarta”. W istocie mądrość w rzeczonych słowach jest niezwykle głęboka.
I ważne jest też to, iż niezależenie od dat, jak i przyjętych obyczajów, na całym świecie podkreślane są prawa dzieci oraz powinność wychowywania naszych pociech w atmosferze szczęścia w otoczce troskliwej opieki. Pamiętajmy o tym my dorośli. I to nie tylko z okazji i w Dzień Dziecka!
A tymczasem, wszystkim naszym kochanym dzieciakom. I tym małym i tym dużym, życzymy wszelkiej pomyślności, szczęśliwości, spełnienia marzeń, jak również ogromu miłości i zrozumienia. Dużo zdrowia i samych sukcesów na dziś i przyszłość!
Miwa