Doba współczesnej techniki jest coraz szersza w naszych czasach. Co rusz ukazują się kolejne interesujące nowinki, które ułatwiają i usprawniają nam życie. Bodaj największy postęp zauważamy w dziedzinie elektroniki.
Wracaj nieco wstecz w czasie, zapewne niewielu zapyta, od kiedy mamy do czynienia z jakże popularną płyta kompaktową. No właśnie…, dziś bowiem, 8 marca (rok 1979) przypada 41 rocznica ukazania się jej pierwszego egzemplarza. Stało się tak za sprawą holenderskiego potentata, firmy Phillips, producenta elektroniki użytkowej.
Ale jej głośna premiera odbyła się w fabryce w Langenhagen, własności PolyGram, która wtedy należała do Philipsa. Miało to miejsce 17 sierpnia 1982 roku,.
Dla być może jeszcze za mało zorientowanych, płyta kompaktowa (ang. Compact Disc, CD-ROM – Compact Disc – Read Only Memory), rzadziej zwaną fonodyskiem, to poliwęglanowy krążek z zakodowaną cyfrowo informacją do bezkontaktowego odczytu światłem lasera optycznego.
Zaprojektowany w celu nagrywania i przechowywania dźwięku, przy użyciu kodowania PCM, który dzisiaj jest tylko jednym ze standardów cyfrowego zapisu dźwięku, czyli CD – Audio. Dzięki dużej jak na swoje czasy pojemności, niezawodności i niskiej cenie, dysk kompaktowy stał się popularnym medium do zapisywania danych.
Pierwszą płytą, która pojawiła się w wersji CD była „The Visitoris”, słynnej szwedzkiej grupy „ABBA”.
Z kolei pierwszą polską płytę kompaktową pt. „Chopin – Tausig – Wieniawski” wydał w styczniu 1988 roku WIFON z nagraniami m.in. Koncertu fortepianowego e – moll op. 11 Fryderyka Chopina (orkiestracja Carl Tausig) w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Bałtyckiej pod dyrekcją Wojciecha Rajskiego.
Pierwsze płyty i odtwarzacza CD zostały wprowadzone do sprzedaży we wrześniu 1982 roku w Japonii. Natomiast w sprzedaży w Europie i w Stanach Zjednoczonych i pojawiły się w marcu następnego roku.
Miwa