Czy wiecie, że – równe 50. lat temu z taśmy montażowej zjechał pierwszy Fiat 125 p

Czas nieubłaganie mija. Z czasem zmienia się wszystko, w tym trendy w motoryzacji przodujących na rynku marek samochodów, a nie tylko znane marki aut prześcigają się w nowych wzorach karoserii czy licznych nowinkach technicznych, dzięki temu mamy coraz pokaźniejszy globalny wzrost i rozwój motoryzacji.

Pewnego rodzaju przykładem minionych dekad w polskiej motoryzacji był jeden z ochrzczonych jako na owe czasy królów polskich szos, Fiat 125 p, produkowany na bazie włoskiej licencji FIATA. Powrót marki Polski Fiat nastąpił po 26 – letniej przerwie, po przedwojennym Polskim Fiacie 508.

Produkowana od 1951 roku „Warszawa”, była mimo przeprowadzanych wielokrotnie modernizacji, pojazdem przestarzałym. W tamtych już odległych czasach rozważane były dwie opcje; rozwój nowych produktów FSO, bądź wykupienie licencji na nowoczesny samochód zagraniczny. Mimo stworzenia prototypów „Warszawy 210” i „Syreny 110”, zdecydowano się na wybór drugiej opcji, co wiązało się z m.in. możliwością pozyskania nowych technologii produkcji.

Negocjacje prowadzono z francuskim „Renault” i turyńskim „Fiatem”. Pierwsza oferta została odrzucona ze względu na niekorzystne warunki. Wybrano więc włoski koncern. W tym czasie obydwie firmy rozpoczęły ekspansję zakrojoną na dużą skalę na obszar państw socjalistycznych, co doprowadziło do powstania marek „Dacia” (Rumunia) i „Łada” (Związek Radziecki).

Pewnie niewielu wie, że właśnie 28 listopada mija okrągła, pięćdziesiąta rocznica, kiedy ten licencjonowany samochód marki Fiat 125 p po raz pierwszy zjechał z taśm montażowych dużej fabryki na warszawskim Żeraniu.

Po wygaśnięciu licencji, a było to w 1983 roku, nazwę zmieniono na FSO 125p. Spotykane są też oznaczenia FSO 1300/1500. Ów samochodowe „cacko” potocznie nazywano Dużym Fiatem.

Samochód został wprowadzony jako następca dla przestarzałej „Warszawy 223/224”. Konstrukcyjnie był połączeniem włoskich modeli Fiat 125 i starszego 1300/1500. Produkcję rozpoczęto 28 listopada 1967. Napęd stanowiły benzynowe silniki R4 OHV o pojemności 1,3 i 1,5 litra, w późniejszym czasie dodatkowo przejęto gamę jednostek napędowych z Poloneza. Powstały także krótkie serie z silnikami wysokoprężnymi i benzynowymi DOHC.

Samochód dostępny był początkowo jako 4 – drzwiowy sedan, w 1972 roku do oferty dołączyła wersja kombi, trzy lata później pick – up. Przez cały okres polskiej produkcji przeprowadzane były liczne modernizacje modelu, najbardziej widoczna z nich przygotowana została dla rocznika 1975, zmieniono wówczas znacznie wygląd nadwozia i kabiny pasażerskiej. Łącznie powstało 1.445.699 egzemplarzy tego modelu, z czego 874.966 trafiło na eksport.

W roku 1978 pojawił się jego następca – „Polonez”. Oba modele produkowane były równocześnie, aż do zakończenia produkcji modelu 125p, co nastąpiło  29 czerwca 1991 roku.

Miwa